Archiwum Forum Placebo (2005r.-2007r.)

Viki

Wielki szok!

Karolka

Tak, po przeczytaniu tej setlisty chcę tylko powiedzieć, ze nienawidzę Francuzów Very Happy

Tak jakby to była ich wina Wink

Kinomaniaczka

O.O
Powiem jedno: ja chcę do Francji... *.*
TAKA setlista, plus brak tej bufiastej, średniowiecznej czy tam renesansowej koszuli (nie pamiętam kiedy takie nosili ^^"), plus pewnie świetny występ... Może dojrzeją do tego żeby do nas przyjechać zamiast np. 30 raz w tym roku grać we Francji czy Niemczech x]

Hearty

Właśnie,SOULMATES,I KNOW,( Shocked

) TA KOSZULA Exclamation

wojewoda

a choroba, to z tego co czytałam, to Molko miał zapalenie migdałków i wylądował w szpitalu pod kroplówką i no, miał zakaz wystepów na dwa dni;)
Także żabojady obeszły się bez jednego koncertu;P

Ale Molko już czuje się dobrze.

Ekoludka

Krzywda im sie nie stanie Razz

Picture of Mary

Oj biedulki, obeszly sie bez jednego z tych dwudziestuparu koncertow w tym roku... Razz

( koncert zreszta i tak bedzie przelozony na inny termin)

w sumie to naleza im sie specjalne wzgledy, no ale ja tez nie pogardzilabym wystepem plackow tu nad Wislą

Leni

FIX · Gość

KUREWA MAC MUSZE JECHAC DO BERLINA...JESLI TAKIE MAJA BYC SETLISTY...
UMARLAM NORMLANIE!!
I KNOW ZAGRALI CHYBA PIERWSZY RAZ W KAREIERZE SWOJEJ..UMARLAM !!!
MUSZE JECHAC!!

ashtray girl

pytanie czy tylko dla Francji zagrali takie rarytasy...

Picture of Mary

The Crawl tez chyba tylko we Francji grali w te wakacje, no ale Bionic i Soulmates sa w setliscie juz od australijskich koncertow, a I Know to chyba jakis wypadek przy pracy, sama nie wierzylam, ze wreszcie odwazyli sie go zagrac...

Edit;

Bercy 02.10.06

Infrared
Meds
Because I want You
Drag
Space Monkey
Soulmates
I Know
Song to say goodbye
Follow the cops back home
Every You Every Me
Special Needs
One of a kind
Without you i'm nothing
Bionic
Blind
Special K
The Bitter End
Running up that Hill
Taste in men
Twenty Years

do pelni szczescia dolozyli jeszcze Space Monkey Exclamation

cholera jasna a Berlin kusi, ale musialabym chyba od dzisiaj przestac wydawac pieniadze na jedzenie, zeby uciulac na ten wyjazd Sad

Volga

Kurcze no, ja tu pieczołowicie notowałam setlistę w komórce, a Wy już wszytko wiecie!!!

Oki, zdjęcia się własnie ładuja na kompa, ale nie obiecujcie sobe wiele. Sąraczej do posmkowani atmosfery, a nie analizoania makijażu czy deseniu spodni któregokolwiek z chłopaków Smile

Dobra, od poczatku.

30.09-01.10

W sobotni "poranek" o 4.00 rano, nagle okzałało się, że mój wyjazd zawisł nawet nie na włosku, a na rzęsie niemowlęcia. Powiem wprost, przez najdużesze w moim życiu 15 min uwazałam, że nie pojadę. Czemu? Bo miałam rezerwację z Paryża do Waszawy na 03.09 i odpowiedznio odwrotnie na dziś. Zmiana kosztowała jakies dramatyczne pieniądze (równie dobrze mogłabym polecieć Lotem). Nieważne, decyzja była bolesna (tak jak i kolejne dwa miesiące będą bolesne.)

W każdym razie, sama zdecydwałam się na wylot, mój znajomy nie (trudno mu się dziwić, on nie miał takiej motywacji). W Paryżu znlazłam się bez: mapy, przewodnika, jedynie z adresem hotelu. Okazałao się, że tym samolotem leciał jescze inny znajomy z pewnego forum, którego nigdy na oczy nie widziałam (tzn. zanjomego, nie forum). Tylko dzięki niemu nie zgubiłam sie na samym poczatku.
Potem okazało się, że w hotelu nie maja mojej rezerwacji. Wręcz pan recepcjonista zarzucił mi kłamstwo. Wreszie, kiedy w wawie połowa znajmomych siedziała w sieci i szukała mi hostelu, udało się wszytko wyjaśnić. Cud, że nie osiwiałam. Pominę już potem kłopoty z kartą itp - powiem tylko, że sobotę nie posiadałam ani euro na cokolwiek. Dorze, ze miałam bilety na metro.

Sobotę i niedzielę spędziłam na samotnych wędrówkach po Paryzu - co smakowało mniej-więcej tak, jakbyście jedli swoją ulubioną potrawę, ale bez soli. Jednak smotność w obcym mieście jest nie dla mnie. Krótka, kontrolna wizyta pod Costes - bez efektów.

02.10.2006

Po halą zjawiłam sie kilka minut po jedenestaj. Okazało się, że francuscy fani nie rzucją słów na wiatr i faktycznie zastałam tam spore obozowisko. Juz w tym momencie wiedziałam, że z barierki przepadły.
Cały dzień padało. Francuska, placebowa publika nieco mnie zaskoczyła - poza młodziezą, której się oczywiście spodziewałam, obok mnie siedziały dwie małżeńskie pary w okolicy 40 lat - byli przede mną, czyli przybyli jeszcze wczesniej (a przyjechali z poza Paryża). Grupą z xplacebo.net opiekoała sie pani tak na oko 50-letnia, ubrana jak przystało na gothówkę Wink

. Itp, czyli we Francji Placebo kochają absolutnie wszyscy:-).

Około 14.00 z hal rozległy się dżwieki soudcheck'u - adrenalina poskoczyła - kazdy próbował usłyszeć co własnie graja (było to oczywiście niemozliwe). Co jakis czas z którejś komórki rozlegało sie Placebo.

Halę mieli otworzyc o 17.00, potem zmienili na 18.30, kilka fałszywych alarmów podgrzewało atmosferę. Wreszcie - kolejka do biletów a potem sprint na salę. Wolno biegam, ale już kilka razy zauważyłam, że w biegu do barierek nagle jestem szybsza niż większość (dziwne, na wf-ie zawsze byłam jedną z ostatnich Laughing

)

Niestety, kiedy wbiegłam na salę, były już zajęte pierwsze 5 rzędów!!! Pewnym trickiem znalazłam się w trzecim i miałam przed sobą kolejne 3h oczekiwania. Francuski support był dość ciekawy - instrumenty, jakich uzywali to: tarka do prania, bańka z wodą, wiolączela...przypominali mi Goldfrapp.

O 21.20 zgasło światło. I nagle z dość lużnego tłumu, który stał wokół mnie, wyszła bestia. Wszyscy rzucili się do przdu, krzyk, szał, szaleństwo. Infra red - tłum skacze, wyje, śpiewa. Ludzie mdleli jeszcze przed supportem, teraz ochrona wynosiła co chwila zemdlone osoby płci obojga. Zapanowało autentyczne piekło. Tłum przechylał sie od jednej do drugiej strony, w tył i w przód.
Na Because I Want You, w momencie gdy Stef i Brian śpiewają "Because I want you too" - odwrócili się do siebe głowami i śpiewali, patrząc sobie w oczy:-). Na I Know, kiedy utwór miał juz sie kończyć, Brian pokazał Stefowi, że ma zacząć od poczatku i zaśpiewał jeszcze raz "I know you love the song, but not a singer"...takim głosem, jakby naprawdę w to wierzył i było mu przykro.
Robienie zdjęć graniczyo z cudem - tłum cały czas sie ruszał, machał rękoma i skakał, a dodatkowo, o ile Brian jest w miarę mało ruchliwy na scenie, Stef za to przemieszcza się, jakby miał owsiki... Wink

- ciężko go uchwycić.
Na Follow... końcówka nieco szybsza, Bionic rozpalił publikę do białości. Zaskoczenie przy I Know i przy WYIN, którgo wcześniej nie grali (przynajmniej o ile ja wiem), Soulmates również.

Świetne wizualizacje. Przy Follow puste schodu do metra, na Twenty Years twrz niemowlęcia (myslę że tę piosenkę w duchu Brian zadedykował swojemy synkowi). Na bisy Brian zmienił kszulę z kremowej na czarną w prążki (nie wiem, czemu bo wykąpać się na pewno nie zdążył Laughing

). Running, Taste in Man, Twenty Years i konic.

Ja przy Special K prawie zemdlłam (pierwszy raz w życiu), zemdliło mnie, zobaczyłam mroczki przed oczami, absolutnie nie mgłam złapć powietrza. Oddychałam, a płóca nie rozpoznawały, że wdycham powietrze - ból jakby mi coś kaltke piersiową rozsadzał od wewnątrz. A ruchu ani do przodu ani do tyłu. Jakoś sie wydostaam. Ścisk nieceo zelżał mniej-więcej w połowie sali (zazwyczaj juz 7-8 rządy sa w miarę luźne). Uwiwrzcie mi - to co sie działo pod scena to naprawdę było piekło. Ale flagę udało mi sie dwa razy pokazać Brianowi! (Bo staam na przeciwko niego).

Generalnie pierwszego wieczora zero kontaktu z publiką, koncert ze strony zespołu rutynowy, zagrany i tyle. Byłam rozczarowana.
Po koncercie poszłam pod bramę wyjazdowoą i z grupka 10 osób czekaliśmy do 01.30. Ja byłam mokra do bielizny (to dziwne pokoncertwoe uczucie całkowitego przemoczenia, ze świadomościśą, że to nie tylko Twój własny pot...) Kiedy wreszcie Placebo postanowiło opuścicić halę, wsiedli za bramą do samochodu i wyjechali nawet nie otwierając okna. A ja poszłam szukać taksówki (bo metro już nie jeżdziło).

03.10.2006

Trybuna. Bardzo dobre miejsce. Placebo w dobrych humorach. Wprawdzie stroje i setlista takie same, ale duzo kontaktu z publiką, Stefan biegał po scenie, schodził do fosy, wchodził na najwyższe kolumny (chyba nie do końca do tego przeznaczone;-), siadał na brzegu sceny i machał nózkami. Nawet Brian bardziej ruchliwy. Na Spce monkey stanął tyłem do publiki i na statywie do mikrofonu zaczął..hmmm..będzie zdjęcie:-).

Dla mnie numerem jeden tych koncertów było Blind - tak zagrane i zaśpiewane, że najpierw nie poznałam, że to to, potem fragment Brian melorecytowała, aby refren zyśpiewać z prawdziwą pasją. Końcówka Twenty Years na 4 gitary ruszyła gmach w posadach. Tego dnia byli w doskonałej formie.

Znowu brama. Tym razem szybko sie zebrali, ale róznież zebrał sie tłum około 30 histeryczek (sama na miejscu Placebo bym nie wyszła). Wyjeżdżając tylko Stef otworzył okno, pisk, podziękowania, łzy. Hmmm...fanatyzm francuzek nieco przekroczył granice.

Oczywiście zmienili hotel, więc nie znalazłam ich, mimo, że wczoraj w strugach deszcu poszukiwałam ich po Paryskich ulickach i hotelach.

Podsumowując - pierwszy dzień nieco rutynowy. Drugi - dokonały!!! Mało sie nie rozpłakam, kiedy pomyslałam, że to koniec.
Teraz dopiero Berlin.

Zdjęcia załaduje do imageshaka i wtedy wrzucę. (Jak zwykle sa problemy:-(

Viki

Maksymalnie zazdroszcze i dziekuje za sprawozdanie. Naprawde wspaniale oddaje atmosfere! :*

pantufel

Tak jest, czytałam z wypiekami, a i na pewno przeczytam jeszcze kilka razy :) Dziękujemy Volga i czekamy na zdjęcia :D

Anul

Volga ą zmi soę łezka zakręciła w oczku...
Jesteś niesamowita ze tak pomimo wszytkiego pojechałaś...najdłuższe 15 minut? Bedziesz je pamietać do końca życia Wink

A byłas już wcześniej w Paryżu?