Archiwum Forum Placebo (2005r.-2007r.)

fix

niby pasuje...i niby god save ma cos wspolnego z ISN bo robimy razem plac party przeciez...
ale to nie to samo jednak:P
co nie zmienia fakty ze pojechalabym sobie na ta impreze..ech...juz dawno na gstq nie bylam...

fix

ashtray girl

za dobrze Wam w tym Wroclawiu Wink

ale w lutym tam wpadam to mam nadzieje, ze wtedy tez indie bedzie:)

fix

21 lutego z zajefajnym zespolem> george dorn screams Wink

placek

fix

nie da sie inaczej....
wiesz kiedys tez myslslam ze sroda to tragiczny termin..ale wszytsko sie da pogodzic

placek

Wiem, rozumiem. Da się- na LTBD bym poszła, chociaż dużo mnie kosztowało zmieszczenie się w czasie Wink

Jeśli znajdę w sobie motywację i nie będę miała "nadobciążenia", to może dotrę na GDS Smile

W każdym razie to świetnie, że robicie takie koncerty.

fix

Muzyka George Dorn Screams „rozwija się jak serpentyna”, balansując jednocześnie pomiędzy energią, a spokojem i melancholią, co razem składa się na transową, pulsującą całość. Debiutancki utwór zespołu, zatytułowany „The Woman With A Bow” (ukazał się m.in. na składance Piosenki Bydgoskie) zebrał pochlebne opinie, rozbudzając nadzieje wiązane z płytą długogrającą. Ukazała się ona już 5 października 2006 roku szyldem „3moonboys Presents”. Krążek zatytułowany „Snow Lovers Are Dancing”, zawiera 9 utworów i został nagrany pod czujnym okiem braci Kapsa (ex. Something Like Elvis). Wiele mediów (ArtRock.pl, Independent.pl, Teraz Rock, Trzeci Program Polskiego Radia) okrzyknęło ich jednym z najciekawszych debiutów 2006. Piotr Kosiński (Radiowa Trójka) określił ich mianem prekursorów „Serpertine Rock’a” i śmiało wymienia „Snow Lovers Are Dancing” wśród najlepszych krążków 2006 roku w Polsce. „Muzycznie bydgoscy debiutanci podążają drogą przetartą jakiś czas temu przez zespoły określane wówczas mianem post rocka. Z tym, że większy nacisk kładą na „rock”, niż na „post.” (Marek Świrkowicz, Teraz Rock).

fix · Wysłany: Śro 15:44, 28 Mar 2007 Temat postu:

„Pociąg cegły dla Warszawy. Między innymi uczniowie Technikum Energetycznego z placu Teatralnego wspólnie ze swoim dyrektorem ob. Fortuną "przetrząsali" gruzowisko w okolicy ul. Widok. Niedzielny odzysk cegły dla stolicy dał obfity plon: ponad 70 wagonów wypełnionych po brzegi.”

Słowo Polskie, środa 29 września 1954r, "Pociag Cegły dla Warszawy"

Tym razem cegły ze sobą już nie przywieziemy, ale zabawa na parkiecie i tak będzie murowana!

Indie | Electro | Pop !

30.03. WARSZAWA
Jadłodajnia Filozoficzna, ul. Dobra 33/35
godz. 21:00
wstęp: 5zł

------------------------ ----------------------
BAJZEL

Być może niektórym jest znany jako gitarzysta dwóch niezależnych kapel - Napszyklat oraz Statek Kosmiczny Gniazdo Konia. Od paru dobrych lat zaczął nagrywać solo. Dosłownie. Bo Bajzel to człowiek orkiestra. Nagrywa muzykę tylko i wyłącznie za pomocą gitary, automatu perkusyjnego i laptopa. Ale to właśnie za ich pomocą tworzy swój własny i bardzo spektakularny spektakl muzyczny.
Pomimo tego, że nagrywa sam, jego kompozycje to sporawy, a przede wszystkim ciekawy, wachlarz dźwiękowych przestrzeni, brzmień i skomplikowanych struktur rytmicznych. Z niezwykłą - jak
na artystę, który jeszcze nie zadebiutował - swobodą balansuje na granicy gatunków. Słychać wpływy takich artystów, jak Beck, Dawid Bowie, momentami brzmi jak brytyjska formacja Black Rebel Motorcycle Club. Kiedy wspomaga się elektroniką, kompozycje nagrywa w czasie rzeczywistym. Wokal jest przetwarzany przez szereg efektów, dzięki czemu brzmi jak kilkuosobowy chór. Podobnie jest z gitarami i podkładami perkusyjnym. Na kompozycje składają się również przeróżne szmery, piski, które nadają piosenkom przestrzeni. Jeżeli ucieka się do eksperymentów, to oszczędnie.

KRAKÓW 31.03 (sobota)
B-SIDE ul. Estery16
godz. 21 6 pln

WROCŁAW 11.04
BEZSENNOŚĆ (Pasaż Niepolda)
godz. 21 5 pln

ashtray girl · Wysłany: Śro 18:05, 28 Mar 2007 Temat postu:

to co, ktore panny warszawskie sie wybieraja? wiem, ze ja, bianca, elle, ktos jeszcze? Smile

Volga · Wysłany: Śro 20:25, 28 Mar 2007 Temat postu:

Ja miałam wpaść, ale chyba nie dam rady...zalew pożegnań mnie przygniata.

Ale jakiś cień nadziei jest, ale jak to cień...