Archiwum Forum Placebo (2005r.-2007r.)

awni

wszystko byłoby cudownie gdyby moja mama nie wtrącała sie do tego jak ja jeżdżę samochodem i mi marudzi że jade za szybko (jeżdze wolno) ze jak mijam sie to za mały odstęp zachowuje, ze zaraz wpadniemy do rowu, że mam na dziury uważać, że mam na krowe uważać co sibie łazi po polu 300m dalej;uuuuhhh a sama nie ma prawa jazdy i nie ma pojecia jak sie jeździ. Ale poza tym to jest ok, nie wtrąca sie do mojego osobistego życia, jak robie impreze to nie ma nic przeciwko, nie ma żadnych zastrzeżeń do godziny moich powrotów, jak ją uświadomiłam że jade w lipcu na Placebo to stwierdziła że od razu fajne wakacje bede miała, jak zobaczyła wkladke do "Meds" nic nie powiedziała, jak ja zobaczyłam tą sama wkładke powiedziałam: "O matko", nie marudzi mi że sie nie ucze a wręcz przeciwnie ze ostatnio duzo w ksiażkach siedze i na pewno na studia sie dostane bez żadnych problemów; generalnie jest fajosta jeśli tylko siedzi na tylnim siedzeniu

unhappy_girl

rodzice...coz, obecnie nie ma ich przy mnie, moze kiedys byli. nie pamietam... wyjechali poltora tygodnia temu, nie wiem dokladnie, gdzie sa i kiedy wroca. dzis zadzwonili po raz pierwszy od wyjazdu. przez dlugi czas mieszkalem w pokoju, do ktorego wchodzilo sie bez koniecznosci spotkania z rodzicami i nie widzialem ich calymi dniami. teraz jest troche inaczej, gdyz wchodzac do domu chcac, nie chcac widuje sie z nimi. ale to nie zmienia faktu, ze nie czuje z nimi zadnej wiezi. przykre...byc moze, ale nic na to nie poradze. sam pracuje na swoje sukcesy i nie potrzebuje wsparcia z ich strony, choc pewnie chca dla mnie jak najlepiej. nigdy mi niczego nie narzucali, pozwalali krozyc wlasna sciezka, za co jestem im niepomiernie wdzieczny. mogli mi poprzez to wyrzadzic krzywde, stalo sie inaczej. z mama zdarza mi sie czasem porozmawiac na troche 'glebsze' tematy, ojciec niedawno zapytal pierwszy raz 'co tam slychac?', takze chyba nie jest tak zle. kocham ich, mimo wszystko. to chyba jednak jest jakas wiez...

Elbereth

Hmmm temat rzeka...

Starsi... Kocham Ich najbardziej na swiecie. Kocham Ich za to, ze dali mi to co najwazniejsze w zyciu-cieplo, milosc, bezpieczny i szczesliwy dom, kocham Ich za to, ze nauczyli mnie zycia, ze sa, ze kiedy Ich potrzebuje zawsze znajda dla mnie czas, kocham Ich za cierpliwosc do mnie, kocham Ich za wolnosc pogladow,wyborow ( i dziekuje Im za to), kocham Ich...po
prostu... Kocham i bede Ich kochac, mimo iz maja swoje jazdy - np. zawsze przed kazdym moim wyjazdem sa cyrki... Mimo iz mam te swoje dwadziescia kilka lat, to niestety nie mam 100% swobody...Coz, bol bycia jedynaczka i poznym dzieckiem (urodzilam sie 9 lat po slubie moich rodzicow...). Jasne-imprezy-spoko, wracanie nad ranem-ok... Ale wszystko ma swoje granice...Z koncertami bywa roznie... Wciaz neistety jestem od nich zalezna...Ciezko czasem bywa...

Ech... jak juz powiedzialam - temat rzeka.

W kazdym razie - najwazniejsze, ze sa! Bo sa naprawde wspaniali!
A i jak przystalo na jedynaczke,oczywiscie jestem coreczka tatusia-faceci, z ktorymi bywam maja przerabane Wink

Chcialabym, zeby za te dwadziescia-trzydziesci lat moje dziecko moglo powiedziec o mnie, ze jestem ok....

Pozdr!

E.

Picture of Mary

rowniez jestem jedynaczka, ale od swoich rodzicieli to od ponad dwudziestu lat staram sie odciac emocjonalnie, przykre ale slowo kocham moge w ich wypadku zastapic jedynie slowem sentyment badz przywiazanie...

za duzo nas dzieli, zebym mogla sie do nich zblizyc. podziekowac im moge za pelna swobode jaka mialam w okresie dojrzewania, mozliwosc robienia wszystkiego co mi przyszlo do glowy

ale zbyt wiele razy zostalam przez nich 'emocjonalnie sponiewierana', zeby to wybaczyc, a ich glupota i brak konsekwencji nie sa tu wystarczajacym wytlumaczeniem. cale szczescie czas rozrachunkow mam juz za soba, teraz jest juz tylko zimna obojetnosc, ktora jest najlepszym rozwiazaniem Cool

ashtray girl

hm...widze, ze kolejna jedynaczka sie klania Wink

ja jestem typowym typem jedynaka- dosc mozno zwiazana emocjonalnie z rodzicami Smile

mam z rodzicami wrecz fenomenalny kontakt, uksztaltowali mnie i swiatopogladowo, muzycznie, kulturalnie wiec czasami jestem ich taka kopia, ale w wielu kierunkach obralam inna droge, czesto inna niz chcieli i zupelnie to akceptuja Smile

z mama mam fenomenalny kontakt, w zasadzie moj friend nr 1, obie sie tak zachowujemy jakbysmy byly wieloletniki kumpelami Smile

z tata ojciec bardziej powazny ale mamy dokaldnie takie same zainteresowania, wiec jest tez bardzo dobrze Smile

nie kloce sie z rodzicami bo od 4 lat z nimi nie mieszkam, widuje ich od swieta, bo dzieli nas odleglosc samolotowa, wiec to na pewno ualtwia nasz kontakt ,bo nie mam juz nad soba tej kontrolii rodzicielskiej, pewnie gdybym z nimi mieszkala to bym sie troche scinala Wink

Haze

ha to ja się wyłamie - mam dwie młodsze siostry:P Z rodzicami mam dobry kontakt,kocham ich, jestem wwdzięczna za wychowanie i za to że są. Zarówno za tata jaki i mamą mam dobry kontakt, kto wie czy nie z tatą nawet lepszy. Jednyna wada rodziców to nadopiekuńczość,ile bym dała żeby czasem o nic nie pytali, nie dzwonili jak mnie nie ma itd.
Jeśli chodzi o kłótnie to pare raz w roku się zdarza, czasem jest ostro...

Ale generalnie jest dobrze:wink:

mOlka

z rodzicami bywa roznie Confused

... z ojcem widze sie 4 tygodnie w roku, z matka czesciej, bo mieszkamy razem, ale wyglada to tak, ze przewaznie jest w rozjazdach nad czym bynajmniej nie ubolewam, a jak dzwoni staram sie zachowac dystans, bo kobieta uwielbia narzekac i klocic sie jak nikt inny na swiecie, ale kocham ja z calych sil i zaluje, ze nie mamy lepszego kontaktu(wbrew pozorom w niemal 100 % z mojej winy)... jestem im wdzieczna za wszystko, bo dali mi oboje naprawde wiele...

Viki

A ja jestem "jakby" jedynaczka, bo mam przyrodziniego brata.
Rodzice rozstali sie gdy mialam 7 lat, no coz tak wyszlo.
Z Mamą mam super kontakt, z Tatą już troche mniej super, bo to czlowiek bardzo zamkniety w sobie i chociaz wiem, ze chcialby to nie potrafi ze mna pogadac o zyciu i problemach. To taki Tata kumpel- kiedys jezdzilismy na ryby, teraz chodzimy sobie na Shoarme, gadamy o filmach, komputerach, sporcie...
Z Ojcem sie zmienia jak w kalejdoskopie- teraz jest niezle, chociaz bywalo bardzo dobrze a bywalo kompletnie fatalnie gdy nie chcialam z nim rozmawiac przez kilka tygodni.

Mama za to jest chyba najlepszym czlowiekiem na ziemi. Dala sobie rade sama ze mna przez tyle lat. Jestem z niej dumna, ze wychowala mnie dobrze, zrobila studia (teraz sama wyklada), pracuje, ma wlasna firme a przy tym jej przyjaciele zawsze moga na nia liczyc. Jest super.

Hearty

Z rodzicami dogaduję się średnio,ostatnio coraz gorzej z tatą,oboje jesteśmy bardzo uparci,a przy tym mamy zupełne inne przekonania i upodobania :/ Ciągle walczymy...Moi rodzice są też niestety bardzo nadopiekuńczy. Z mamą się w miarę dogaduje,ale bez przyjaźni.Nigdy nie przyjaźniłam się z rodzicami,zbyt szybko wyniknęły rożnice.Nie zaufałabym,żeby cokolwiek im opowiedzieć oprócz spraw błahych.

Pierrot the Clown

moi rodzice czasami są a jakby ich nie było.Mam dwie siostry rowniez młodsze z czego jedna ma 10 miesięcy a co sie z tym wiąże cała uwaga mojej mamy skupiona jest wlasnie na niej.To nie jest tak ze jestem zazdrosna bo to byloby bez sensu.Ale widze ze odkad sie urodzila zostalam jakby troche zepchnieta.Moj tata.hmm.pracuje za granicą dlatego widuje sie z nim srednio kilka razy w roku.mniej wiecej raz na 2 miesiące.Ale gdy juz jest to zdarza nam sie porozmawiac na powazniejsze tematy chociaz niestety rzadko.Uważam ze jest naprawde mądrym czlowiekiem.Wbrew pozorom jednak ze moj kontakt z rodzicami jest calkiem niezły.Ale chyba rowniez nie powiedzialabym im o wszystkim.Myśle ze jest to zbędne.Są problemy z ktorymi sama musze dac sobie rade i zazwyczaj udaje mi sie to.

Dete

hmm... mój kontakt z rodzicami ... ktos z boku mógłby powiedzieć, że dobry, ale to wszystko jest jednym wielkim udawaniem :/ Mój tata pracuje od rana do wieczora, właściwie nie wie co się w domu dzieje, a że jest człowiekiem (tak to bym nazwała) staraj daty, jest do tegu uparty jak osioł i nie uważa, aby ktokolwiem mógłby go jeszcze czegoś nauczyć, więc trudno o dobry kontatkt. Ostatnio nawet się z nim ostro pokłóciłam, a że nie potrafi przepraszać to się tydzień do siebie nie odzywaliśmy :/
mam dobry kontakt z mamą, ale nie nazwałabym tego przyjaźnią i nie wyobarżam sobie żeby kiedykolwiek nasza więż byłaby mocniejsza.

Za to super kontakt mam z siostrami, na które zawsze mogę liczyć i wiem przynajmniej, że będziemy umiały zawsze szczerze porozmawiać i rozwiązac każde problemy Smile

Volga

Rodzice...mój tata zmarł w trakcie moich egzaminów do L.O. Nie mieszkałam z nim, ale zawsze czuję brak ojcowskiej opieki i wsparcia.
Może dlatego nie potrafię przyjażnić się z kobietami i nawiązuję rewelacyjne przyjaźnie z facetami - podświadomie szukając własnie tej ojcowkiej opieki i wsparcia.

A moja mam jest niezłą agentką Cool

Mówicie o nadopiekuńczości - co byście powiedzieli, gdyby Wasza mam dzwoniła do Was do pracy z pytaniem jak się dzis ubraliście Laughing

A z drugiej strony sama "załatwiła" mi mieszkanie i wyprowadzkę pod koniec studiów. Nie wyrzuciła mnie z domu, tylko spytała, czy jestem na to gotowa, bo akurat odziedziczyła mieszkanie.

A w czasach l.o namawiała mnie usilnie abym sobie zrobiła dready, bo jej się STRASZNIE podobały. Nie mogłam jej wybic tego z głowy, szkoda było moich w owym czasie długich, zdrowych i zadbanych włosów (córka bardziej konserwatywana się okazała Razz

)

Kolczyki w brwi, nosie i pemępku w czasach l.o. (a wtedy w wawie z kolczykiem w nosie to może z 6 osób chodziło, ludzie na ulicy na mój widok przechodzili na drugą stronę Laughing

) przyjęła tak naturalnie, jakbym załozyła nową branzoletkę.

Dziś staram się nieco ją chłodzić w codziennych telefonach z pytaniami, co jadłam i czy uprasowałam sobie koszulę do pracy;-). A z drugiej strony, kiedy pojechałam aby skoczyć na bungee i za pierwszym razem stchórzyłam, powiedziała z gigantycznym zawodem w głosie: "nie skoczyłas? Szkoooodaaaa". No to dwa tygodnie później juz skoczyłam Laughing

Takie trochę skrajności. Ale wiem, ze kiedy powiem jej, że jadę na 1647 koncert DM albo Placebo, to powie"jedź i trzymam kciuki za autograf Laughing

". Fakt, ze nie może zapamietac tych nazw i nazywa DM, MAPETAMI Laughing

, Placebo Mapeciatkami, bo młodsi;-)

Zdjęcie z Martinem Gore ogladąła z każdej strony:-)

Ale mimo namawiania mnie na dready i tolerancji dla kolczyków, raczej przed studiami nie puściłaby mnie na koncert poza Wawę, a na pewno nie do Berlina.
Więc nie dziwcie się tak bardzo swoim rodzicom.

Anul

Cicha propozycja przeniesienia romowy o babciach tutaj bo w temacie "Czego dzisiaj słuchasz ?" predzej czy później nas zabiją... Rolling Eyes

nie zrobnimy tego psycho junikie i Foxowi : D: D: D: D: D: D: D: D

Immortelelle

Ja jestem w klasie teatralnej...w marcu mamy tydzień teatralny, a to oznacza próby w szkole do 22...wiec do domu wróce około północy...nie zdziwie sie jak moja babcia po mnie przyjedzie...
we wrzesniu była taka sytuacja ze poszłam na koncert do parku sowinskiego, wyszłam po 21, dotarłam około 23 do domu....nigdy w zyciu tyle sie nie nasłuchałam! oczywiscie jak weszłam do domu to babcia płakała, że mnie kosmici porwali...
Była tez taka sytuacja ze przyjechała po mnie do teatru, ja czekałam na znajomego, no i znajomy wychodzi, przez chwile z nim gadałam no i potem buzi w policzek na pozegnanie...moja babcia oczywiscie patrzyła uwaznie czy Rafał mnie przypadkiem nie molestuje...I gdy sie pozegnalismy, Rafał poszedł w strone samochodu, ja do babci to moja babcia "dyskretnie" (tak że Rafał to słyszał na bank) do mnie: "Jak możesz całować obcego faceta?! A jak on jest na coś chory?!"
Chciałam się zapaść pod ziemie...

Anul

O ja!!!!!!!!!!!!!!!!! Shocked

no to moja babcia jest świta przy Twojej...